Nepal

Namasté!
De bekende hindigroet oftewel 'ik buig voor jou' in het hindi/nepalees, waarbij men zijn handen tegen elkaar aandrukt, voor zijn hoofd houdt en een kleine buiging maakt.
In ieder geval werden we meteen vriendelijk begroet door de Nepalezen in Thamel, de bekendste wijk van Kathmandu. We keken onze ogen uit naar deze hele nieuwe cultuur, sfeer en nieuwe mensen om ons heen.
In Kathmandu is het een drukke bedoeling met riksjas(fietstaxis), witte mini suzuki taxis die je bijna van je sloffen rijden en het wemelt er van de toeristen. We moesten even knipperen met onze ogen door de hoeveelheid kleur die je tegemoet komt in de kleine, middeleeuwse straatjes van Thamel. Kleurstrooipoeder (denk: Holy festival), mandarijntjes, vrolijke vlaggetjes en winkeltjes met gekleurde wollen mutsen en hippiekleding kleuren het straatbeeld. En de toeristen, geheel gekleed in professionele bergbeklimmers outfit van The Northface óf gekleurd hippiegewaad, daarmee ook. Je kunt alles van Kathmandu zeggen, maar dat deze stad leeft staat vast!
Maar Nepal heeft veel meer te bieden dan alleen gezellige, middeleeuwse steden. Van de tien hoogte bergen ter wereld, staan er maarliefst acht (!) in Nepal (waaronder de Mount Everest). Tourbureautjes in Kathmandu bieden dus Himalaya trekkings (van 25 dagen Mt. Everest beklimmen tot vijf dagen 'wandelen', en alles daartussenin), maar in Nepal zit je ook goed voor een safari, raften, mountainbiken, complete 14-daagse buddhistische/yoga retreats en nog véél meer: Nepal has it all!
Enigzins op een krappe planning voorbereid stapten wij dus net uit het vliegtuig al zo'n tourbureautje binnen, om een efficient stappenplan te maken voor onze drie weken in Nepal.
Na een uurtje puzzelen met onze tijd waren we eruit: minstens een trekking van bijna twee weken naar het Annapurna gedeelte van de Himalaya en een 3-daagse safari. En omdat we dus niet zoveel tijd hadden, gingen we twee dagen later al. Zo hadden we nog precies genoeg tijd om de nodige truien, handschoenen, slaapzakken, thermosokken en jassen te regelen, want Nepal is KOUD! In Kathmandu, dat al op 1400m. hoogte ligt, was het overdag nog te doen met een t-shirtje en een lange broek. Maar 's avonds kan het ijzig koud worden, laat staan in de bergen!
Vol goede moed vertrokken we de volgende dag met al onze spullen en gids Dibi naar het stadje Pokhara, zo'n acht uur met de bus vanaf Kathmandu. Na de routes in Indonesië over hobbelwegen en langs bergpassen dachten we wel wat gewend te zijn wat lokale bussen betreft. Maar toen hadden we de indrukwekkende dalen van de Kathmandu vallei nog niet gezien. Ik zal niet verder ingaan op de wegen van Nepal, maar soms is het beter om gewoon je ogen dicht te doen en te slapen, met muziek in je oren, zodat je niet hoort dat mensen achter je niet zo'n sterke maag hebben.
In Pokhara, het beginpunt van de Annapurna trekkings, werden we uitgenodigd voor een dinertje met onze gids en zijn vriend en maakten we voor het eerst kennis met de Nepalese keuken. Als voorafje kregen we Yak vlees (smaakt naar biefstuk), daarna Daal Bhat (het meest gegeten Nepalese rijstgerecht) en Momo's (Tibetaanse deeghapjes). Lekker! Na een goede nachtrust konden we de volgende dag dan echt met de trekking beginnen.
Dag 1 begon prima. Na drie uur lopen waren we al op 1700m. en omdat we rustig aan begonnen was dit al onze stop voor de nacht. Het hotelletje zag eruit als een grieks huisje midden in de Alpen. Het landschap had nog niks weg van het grillige, ijzige landschap wat we later zouden zien. Het leek wel of we in de Sound of Music zaten!
Dag 2 was pittig, maar nog goed te doen. Na drie uur klimmen hebben we nog geluncht met onze koppies in het zonnetje. Drie uur verder echter, waren we op 2500m. hoogte en dat was toch behoorlijk koud. Wanneer het zweet is opgedroogd en het buiten begint te schemeren, trekt iedereen zoveel mogelijk kleren aan en nestelt zich bij de houtkachel met een goed boek en een kop thee. We hebben zelfs een stuk appeltaart besteld!
Op dag 3 zijn we om 5.00 opgestaan om van Ghorepani waar ons hotelletje was, naar Poonhill te klimmen. Gewapend met zaklampen en dikke jassen klommen we naar deze 3200m. hoge berg voor zonsopgang. Erg mooi! De rest van de dag was een flinke wandeling, met veel afdalen (waar je heel veel spierpijn van krijgt!).
Dag 4: nog meer dalen (inmiddels hadden we daar ook al blaren van gekregen) en dan weer een paar uur klimmen, door het landschap dat nu was veranderd van The Sound of Music naar De Jungle, wat ons uiteindelijk bij het hotelletje van familie van onze gids bracht op 2300m. hoogte. s' Avonds vermaakten we ons meestal met spelletjes met andere reizigers of gidsen, of met een goed boek. Meestal was iedereen zo uitgeput van een hele dag lopen en klimmen, dat het nooit heel laat werd.
Op dag 5 klommen we verder naar 3200m., waar het zonder kacheltje nu echt heel koud was. Ook was het landschap veranderd van de jungle naar een woest en kaal rotslandschap waar glasheldere riviertjes met ijswater doorheen stroomden en waar wij steeds met ladderbruggetjes overheen moesten lopen. Verder was alleen al een kopje thee inmiddels behoorlijk duur (hoe hoger je komt, hoe duurder eten en drinken werd, want dit moet allemaal door 'porters' naar boven gedragen worden!), laat staan een Everest biertje.. Kaj had al een beetje last gekregen van hoogtehoofdpijn, maar gelukkig hadden we een hele nacht om te acclimatiseren.
Op dag 6 bereikten we na een paar uur rustig wandelen (ivm de hoogte en hoogte ziektes kan teveel inspanning gevaarlijk zijn) de top: Annapurna Basecamp oftewel ABC op bijna 4200m.! Tijdens het laatste uurtje lopen begon het te sneeuwen en dat gaf een extra grillig effect aan het hele landschap, constant omringd door de enorme bergen als Annapurna I(8091m.!) en Annapurna III (7555m.). Heel indrukwekkend! Ons stenen 'guesthouse' lag als een klein kabouterhuisje in het dal tussen de reuzen van het besneeuwde Annapurna gebergte. Helaas was er in de centrale eetruimte geen kacheltje, dus al voor het donker was het zo koud dat bijna iedereen zich in zijn slaapzak had gewurmd. Het was een hilarisch gezicht, zo'n pyjamaparty tussen een paar van de grootste pieken ter wereld. Na een gezellige slaapzakavond gingen we vroeg naar bed, want
Dag 7 begint weer vroeg. Om 6:00 zien we de zon opgaan tussen de besneeuwde toppen, wat leek alsof deze in brand stonden!
De rest van de dag, en tevens de resterende dagen van de trekking bestonden uit dalen, dalen en nog eens afdalen. Maar hier zal ik verder niet nog eens over doorgaan. Al met al was het een mooie, indrukwekkende en vooral bijzondere ervaring om nooit te vergeten!
Moe maar voldaan kwamen we aan bij het eindpunt waar een taxi ons op zou halen. Helaas werden we toen verrast met het bericht dat er een staking in heel Nepal was, waarbij vervoer (in ieder geval voor locals) voor het donker onmogelijk was omdat wegen werden versperd door protesterende mensen. Voor ons was het vooral vervelend en wij konden na 17:00 dan ook eindelijk naar ons hotel, maar voor locals was het gevaarlijk! De staking, die alles te maken had met de komende verkiezingen, duurde nog zolang als ons verblijf in Nepal en na het horen van verhalen in het nieuws over bombardementen schrokken we toch wel even.
Echter toeristen zijn heilig in Nepal en dus gingen wij twee dagen later alweer met een toeristenbus geescorteerd door het leger richting de Indiase grens, voor een safari in Chitwan. Dit enorme gebied aan jungle en savannes vol olifantengras is onder andere het leefgebied van de Bengaalse tijger, Indische neushoorn, luipaard, krokodil, panter, slothbeer en nog veel meer, maar als je geluk hebt kun je een paar van deze dieren spotten.
Na zeven uur in een hobbelbus kwamen we aan in het dorpje grenzend aan het park, waar olifanten op de weg bijna normaler zijn als auto's. Na een rondleiding langs Tharu wijkjes in het dorp(de Tharu is het volk dat oorspronkelijk in de jungle woonde) vielen we meteen met onze neus in de boter. Onze gids kreeg een melding dat er een neushoorn gesignaleerd was vlakbij de rivier die langs het dorpje loopt. Dat een neushoorn zo dichtbij kwam was wel heel bijzonder en zo waren we, net een paar uur na aankomst en nog niet eens 'op safari' al aan het rennen om een glimp van dit bedreigde dier op te vangen. Dat bleek niet moeilijk. De neushoorn was de rivier over gestoken en bevond zich nu gewoon pal achter de dijk (die het dorpje als het ware moest scheiden van de jungle) waardoor wij, aangezien dit toch wel gevaarlijke dier niet kan klimmen, vanaf de dijk een perfect uitzicht hadden op zijn dikke gepantserde billen!
De volgende dag werden we vroeg opgehaald voor een jungletocht op de rug van een olifant. Vanaf de rug van deze mooie, logge dieren heb je het gevoel dat je niks kan gebeuren. Maar toen we op een gegeven moment nog maar twee meter van een neushoorn afstonden, die ons zeker had geroken (de neushoorn kan niet goed zien) voelden we ons toch wel even bedreigd toen het dier opstond en z'n kop onze kant op zwaaide. Dat betekend dus wegwezen! Na een uurtje kwamen we aan bij de rivier, waar we nog samen met de olifanten een bad konden nemen. Hierna gingen we dan echt op jeepsafari, waarbij we een gebied van 60km. uitkamden in de hoop een tijger of een luipaard te zien. Helaas kwamen we niet veel verder dan de voetsporen van een tijger in de modder en een vers aangevreten luipaarden lunch (lees: dood hert) hoog meegesleurd in de boom. Gelukkig zien we wel wat andere dieren waaronder de Gangesgaviaal, een bedreigde aziatisch krokodil.
De laatste ochtend staat er een early morning birdspottingtour vanuit een kano op de planning waarbij we bijzondere gekleurde vogels langs de rivier zien vissen en waarbij we ook opeens vlak langs een enorme krokodil opvaren. Daarna gaan we nog naar een olifanten geboortecentrum, waar de baby olifantjes ons letterlijk tegemoet kwamen. De moederolifanten op deze farm, die gebruikt worden als patrouille olifanten in de jungle, worden hier soms 's nachts gedekt door de wilde olifanten uit de jungle die hier langs komen wandelen. Blijkbaar werkt dit, want er waren wel vier kleine olifantjes! Heel schattig! Maar hoewel ze heel lief lijken, zijn ze ook vaak al meer dan 500kg., heel lomp en bovendien heel speels. Meteen toen ze ons aan zagen komen lopen, liepen er twee olifantjes vrolijk op ons af. Terwijl hun moeders vast stonden met een ketting, werden de baby's slechts tegengehouden door een hek. En omdat wij de olifantjes zo vrolijk terug begroeten, probeerden ze zich enthousiast door dit hek heen te wurmen. Hoewel we eerst nog hard moesten lachen om het hilarische gezicht van een baby olifantje dat zijwaards tussen twee spijlen door probeert te glippen, was het iets minder grappig toen bleek dat dit hem lukte en de gids opeens paniekerig vanuit de andere kant van het veldje riep: GO AWAY!! HE WANTS TO PLAY BUT HE KICKS YOU!'. Zelfs een schattige babyolifant kan een mens met één tik het ziekenhuis inschoppen en dus was het voor de tweede keer deze reis (na de orangoetangs, zie verslag 1) dat we moesten rennen voor een wild dier! Natuurlijk kwam de speelse olifant achter ons aan, wat vast een grappig gezicht moet zijn geweest. Uiteindelijk kon onze gids ons redden door te dreigen met een stok. Na deze achtervolging was onze jungletocht dan echt voorbij en gingen we terug naar Kathmandu voor onze laatste dagen in Nepal.
In Kathmandu kwamen we de Nepalese Amish weer tegen, waarbij we onze toch wel iets te dure tour geboekt hadden (afdingen in Azie is topsport). Hij beloofde ons alsnog een etentje en dus gingen we die avond met hem en zijn 'vrouw' uiteten. Echter, bleek tijdens het eten, liep het tussen hun niet zo lekker. Opeens kregen ze aan tafel knallende ruzie, wat voor ons behoorlijk ongemakkelijk was. Als aziatische mensen ruzie maken, doen ze dat in volle glorie. Ze laten de hele wereld schreeuwend weten wat ze dwars zit. Met dikke tranen vertrok de vrouw vervolgens in haar eentje en wij bleven verbaasd achter met Amish die zijn verdriet vanaf dat moment wegdronk met sterke Nepalese wodka. Na een uurtje was hij zo dronken dat hij ons meenam naar een goed verstopte Nepalese karaoke/hoeren tent (waar dus echt geen toeristen kwamen), waar hij de hele tent van showtjes voorzag en ons van gratis drankjes. We keken onze onze ogen uit. Toen we na een paar uur wilden gaan, protesteerde Amish en hij nam ons mee naar een van de nachtclubs van Kathmandu. Hier ging het dak er pas echt af met alle locals, backpackers en hippies die er één groot feest van maakten. Wij feestten vrolijk door tot in de vroege uurtjes terwijl Amish maar drankjes voor ons bleef halen. Hij zal de volgende ochtend wel even op zijn hoofd gekrabt hebben na het zien van een lege portemonnee, maar wij hebben in ieder geval een top avond gehad!
Ons laatste dagje hebben we cultureel besteed met allereerst een tour naar de middeleeuwe stad Bhaktapur. Hier krijg je het gevoel dat je in een sprookje bent beland door de kleine straatjes, oude huisjes met kleine deurtjes en gouden tempels. Vervolgens brachten we een bezoek aan Pashupatinath, de voor hindoeisten belangrijkste tempel in Nepal en tevens rituele crematieplaats in de open lucht. De Bagmati rivier hier is heilig en hindus komen van ver om hun overleden familieleden hier te verbranden. Voor nabestaanden een verdrietig afscheids ritueel en voor ons vooral heel erg indrukwekkend. Per dag worden hier heel wat lijken gecremeerd en dus zagen wij bij binnenkomen van de heilige plaats dan ook meteen een in doeken gewikkeld persoon in vlammen opgaan. Het was voor ons een vreemd idee dat dit zo openlijk gebeurd, terwijl monniken, apen en toeristen gewoon door het tempelcomplex lopen. Pashupatinath is zeker een plaats waar je wordt geconfronteerd met het leven en de dood. Terwijl zelfgemaakte papieren bootjes met een kaarsje erop in de rivier worden gelaten voor de doden, zijn andere gelovigen enkele meters verderop ritueel aan het baden. We werden er even stil van.
Deze heftige dag was een bijzondere afsluiter, van een heel bijzonder land dat we voor geen goud hadden willen missen!
Volgend verslag, over Laos en Cambodja, volgt snel!
Liefs,
Romy en kaj